Mamy debiut pisarski na słupskim rynku. Pochodząca właśnie ze Słupska A.E.Szumska wydała swoją pierwszą książkę – „Zapisane we krwi”. Książka wydana przez Poligraf, dostępna jest już, nierzadko w promocyjnych cenach, w księgarniach i sklepach internetowych.
Jaki to gatunek literacki? Wiadomo dramat. Obecnie bardziej powiemy thriller. Thriller osadzony w polskich realiach, ale z historią niemalże równą opowieścią Kinga. I nie. Nie przesadzam. Oczywiście, pamiętam, że jest to debiut. Debiut ma też swoje prawa. Niemniej, historia jest ułożona, przemyślana i nieoczywista. Jest, jak przystało na gatunek dramatyczna.
Osadzenie w polskich realiach wyciąga z powieści dodatkowe korzyści. My wychowani na rdzennej literaturze, my wychowani na seriach wydawniczych publikowanych najpierw w częściach na łamach poczytnych wówczas gazet, a później wydawanych w ograniczonych nakładach, my wychowani na pożyczanych sobie nawzajem książkach dostrzeżemy te wpływy i korzyści w książce.
Kiedy jest wprowadzenie do historii, kiedy przedstawia nam autorka świat jaki zastaliśmy po otwarciu pierwszej strony (młodsi nazwali by to teraz uniwersum), kiedy zarysowują się postacie i okoliczności, toż to Chmielewska. Wiem, śmiałe porównanie. Może nie Chmielewska z „Lesia”, może nie Chmielewska z „Klinu” czy „Wszyscy jesteśmy podejrzani”, ale Chmielewska z „Całe zdanie nieboszczyka”, już tak. Jeszcze może nie okrzesana, jeszcze nie tak dojrzała w swoim warsztacie, ale równie obrazowa i równie sprawnie operująca słowem, czasem jak i obrazem.
Natomiast w momencie przejścia do akcji. No to już mamy Grocholę. Niemalże równie sprawna, równie metodyczna i równie dynamiczna. Konwencja opowieści tego wymaga i jest to spełnione. Jeszcze nie do końca z rozmachem, jeszcze nie do końca z pomysłem, ale czyta się to rewelacyjnie, pochłaniając kolejne strony i nie mogąc się oderwać przed wyjaśnieniem kolejnych wątków.
To kolejna zaleta Szumskiej. Chronologia. Celowy, przemyślany i niezbędny zabieg przedstawiania historii w przeplatanej chronologii odsłania przed nami dramatyczność i tragizm sytuacji, a co ważniejsze postaci. Autorka wprowadza nas w ten świat opowiadając fragmenty historii z różnych okresów jej trwania i z różnych punktów odniesienia. To czyni całość bardziej komplementarną i spójną. Zabrakło może dokończenia niektórych wątków, zabrakło może dopięcia historii, ale może to być również zabieg wydawniczy zdradzający nam jednak, że będzie druga część. A może takie są obecnie prawa wydawnicze. Nie można wszak mieć wszystkiego.
Ostatnim fajnym zabiegiem, jeżeli można tak nazwać, warsztatowym, jest umiejętne przyspieszenie tempa. Jak akcja i historia zaczyna się nam układać, rośnie tempo wyjaśniania wątków a z nim – cudowne skrócenie rozdziałów, zdań i podsumowań. Czytając, dosłownie przyspieszasz wraz z historią, czujesz to, czujesz to tempo, to tempo, które również sprawia, że nie chcesz się oderwać, nie chcesz przerwać, chcesz poznać, doświadczyć, wyjaśnić i wiedzieć. Początkowe, opisowe, obrazowe wprowadzanie do historii zastępuje akcja. „Chmielewska” zmienia się w „Grocholę” a całość jasną klamrą spina Szumska.
Tak. To wyjątkowa pozycja na obecnym rynku wydawniczym i polecam każdemu do przeczytania.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS