Wydawnictwo Skarpa Warszawska proponuje tym razem poruszającą opowieść Sylwii Kubik o miłości i wierze ponad podziałami, pt. „Mennonitka i hrabia”.
Mennonici stanowią zamkniętą społeczność, do której niechętnie wpuszczają obcych. Żyją wiarą, pracą i zasadami przekazywanymi od pokoleń. Dla wiary tej opuścili swą ojczyznę i chronią ją jak najcenniejszy skarb.
Wszystko się zmienia podczas zimowej śnieżycy, gdy jeden z mennonitów znajduje na drodze sanie z przysypanymi śniegiem ludźmi. Udziela im schronienia, tym samym otwierając dom dla obcych. Jeden z nich okazuje się polskim hrabią, który w opiekującej się nim Gretchen dostrzega to, czego szukał przez całe życie. Czy dziewczyna odwzajemni jego zainteresowanie? Czy możliwe będzie połączenie polskiej szlachty z mennonickim chłopstwem? Co wygra? Uczucie czy konwenanse?
Sylwia Kubik zabiera nas do świata mennonitów – pełnego tajemnic, sztywnych zasad i reguł – pokazując, jak bardzo ich rzeczywistość może różnić się od tej, którą znamy.
BooksCatTea (portal Lubimyczytać.pl):
Eksplorująca egzystencję i wykreowane zasady zamkniętej społeczności. Akcentująca proste oblicze szczęścia i otulone całunem zapomnienia w pędzie dnia wartości. Niesiona prawdziwą, ale na tle konwenansów zakazaną miłością.
„Mennonitka i hrabia” to niebanalna, jednocześnie pierwsza na świecie powieść obyczajowa o społeczności, której fundament stanowią wiara, praca i utrwalany z pokolenia na pokolenie wzorzec zachowań. Z zachwycającą rzetelnością Sylwia Kubik roztacza przed odbiorcą ustalone zwyczaje, prozę dnia i priorytety menonitów. To iście fascynujący spektakl nieznanej rzeczywistości, zanurzonej w nakazach i zakazach, których naruszenie implikuje wydalenie ze zbiorowości. Zarazem ta ekspozycja uświadamia, że osobliwa ascetyczność w stosunku do materialnej i pozycyjnej materii, zapewnia świadomą radość życia. Nieufność w odniesieniu do obcych i gorliwie chroniona na dnie duszy pobożność jawią się zatem jako wizja spokojnej codzienności.
Sylwia Kubik dyskusyjne środowisko obrazuje esencją uczuć, intencjonalnie aranżując społeczny mezalians. To pełna emocji i wyraźnie odczuwalnego ciepła historia Gretchen I Józefa – tytułowych mennonitki i hrabiego. Zainicjowana przenikającą ciało śnieżycą znajomość, subtelnie kwitnie w okresie rekonwalescencji, by wybuchnąć z siłą, która determinuje ogromne zmiany. To właśnie te impresje tworzą fabularną przestrzeń, która przyjemnie spowija refleksjami i inspiruje. Niespiesznie snuta narracja portretuje szalone w obliczu obyczajowości porywy serca i specyficzną kulturę, formując nietuzinkowy mariaż literacki.
Z godną pochwały skrupulatnością, autorka skonstruowała fikcyjną powieść, popartą solidnie zgłębioną wiedzą oraz sprawdzonymi źródłami historycznymi, fragmentaryczne luki uzupełniając własną wyobraźnią. To odsłona intensywnie podkreślająca siłę rodzinnych więzi, dbałość o relacje międzyludzkie oraz altruizm. I w końcu zewnętrzną skromność, która pozostaje w uścisku z bogactwem duchowym, owocując szacunkiem do każdego człowieka. I tu jaskrawie wizualizuje się kontrast między realiami roszczeniowej szlachty a pokornymi menonitami.
To książka rozpisana z estetyką i lekkością, osadzona w klimacie XIX-wiecznych Żuław, wolna od przerysowanych incydentów, za to ewidentnie autentyczna. Dostarczająca emocjonalnych doznań, intrygująca regułami tak odmiennymi niż dotychczasowo znane oraz bliskie tamtego okresowi. I wreszcie eterycznie obiecująca dalsze doświadczanie pasjonującej istoty funkcjonowania żuławskich osadników w prawdopodobnej kontynuacji tego tytułu.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS