„Nieważne jak mówią, ważne, żeby mówili” – opinie o 365 Dni: Ten dzień

O kontynuacji musicie wiedzieć to, że 365 Dni jest pełne zmontowanych scen seksu zsynchronizowanych z muzyką pop w tle, zawiera kilka scen, które przyprawiają o zdziwienie lub zniesmaczenie, a standardy aktorstwa i scenariusza można spokojnie określić jako przerażające.

Być może ciężko będzie w to uwierzyć, ale ten film jest jeszcze gorszy od pierwszej części. Jest jednak bardziej zjadliwy, ponieważ część gorszych fragmentów została tym razem poprawiona.

To jest straszne g**no.

Twórcy mogą się chwalić, że po raz pierwszy na ekranie bohaterka w tak widowiskowy sposób korzysta z wibratora, ale to chyba jedyny motyw, dzięki któremu światowe kino zapamięta tę produkcję.

Równocześnie trudno nie odnieść wrażenia, że 365 dni: Ten dzień to po prostu historia znudzonej i samotnej bogatej kobiety, która w dodatku średnio dba o najbliższych. Najlepszą przyjaciółkę Olgę, której kilka scen wcześniej deklaruje miłość, pozostawia bez słowa w miejscu, z którego uciekła, bo uznała je za toksyczne.

Obejrzałam i czuję niesmak. Zmarnowany czas na film, który ma zero fabuły. Poza nieustannym seksem nie dowiadujemy się absolutnie niczego. Myślałam, że pierwsza szczęść była zła, ale w porównaniu z drugą, była arcydziełem.

Cóż, film bardziej przypomniał teledysk niż film.

To jest tak złe, tak straszne, tak tandetnie wyreżyserowane, że chyba tylko winogrona na talerzu zagrały swoją rolę tak, jak trzeba. Ten angielski… jakbym pojechała do Turcji na targ i próbowała kupić dywan maj dir frjend onli łan dolar. Błagam, oszczędźcie czas, bo to jest turbo gniot. Odechciewa się seksu, serio.