Jutro, tradycyjnie w ostatnią niedzielę lipca, na Luboniu Wielkim o godzinie 12:00, odprawiona zostanie uroczysta Msza Święta. Organizatorami są Parafia pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Rabce-Zarytem, Gorczański Oddział Związku Podhalan w Rabce-Zdroju oraz Orkiestra Dęta OSP Rabka-Zdrój.
Msza święta na Luboniu Wielkim to już wieloletnia tradycja. Jest odprawiana corocznie jako podziękowanie za uratowanie schroniska z pożogi II wojny światowej.
W trakcie II wojny światowej niemal wszystkie górskie schroniska zostały przez Niemców spalone. Obiekt na Luboniu Wielkim ocalał dzięki odwadze Karoliny Kaleciakowej – ówczesnej kierowniczki schroniska. Kobieta stanęła na drodze okupantom z niemowlęciem na ręku i butelką… wódki. Zaskoczeni Niemcy odstąpili od spalenia schroniska, choć później próbowali zniszczyć obiekt za pomocą pocisku artyleryjskiego.
Oddział PTTK Rabka-Zdrój organizuje wspólne wyjście na Luboń Wielki z przewodnikiem. Zbiórka o godz. 9:00 wyznaczona jest przy sklepie Lewiatan w Rabce Zaryte. Wyjście zaplanowano szlakiem żółtym, prowadzącym przez Perć Borkowskiego. To trudna trasa, z głazami i kamieniami. Co ciekawe, nazwę szlaku – podobnie jak i schronisku – nadano na cześć Stanisława Dunin-Borkowskiego – budowniczego I wieloletniego gospodarza schroniska, zasłużonego działacza turystycznego. Powrót do Rabki-Zdroju przewidziano szlakiem niebieskim.
Wydarzenie co roku cieszy się zainteresowaniem turystów, sympatyków schroniska i mieszkańców okolicznych miejscowości.
Historia schroniska
Prace budowlane przy schronisku rozpoczęły się w czerwcu 1930 roku, z inicjatywy oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Rabce. Projekt stworzyli Jerzy Czoponowski i prof. Stanisław Dunin-Borkowski. Finansowanie pochodziło z różnych źródeł, w tym środków własnych oddziału, Ministerstwa Robót Publicznych oraz zbiórek i składek.
Schronisko oddano do użytku 9 sierpnia 1931 roku. W okresie przed wybuchem II wojny światowej schroniskiem zarządzali kolejno: Eleonora Czoponowska (1931), Anna Smietana (1931-1932), Stanisław Dunin-Borkowski (1933-1936) oraz Karolina Kaleciak (od 1936). W trakcie wojny, zarządzanie schroniskiem kontynuowali Karolina i Józef Kaleciakowie.
Pod koniec II wojny światowej, od sierpnia do późnej jesieni 1944 roku, schronisko stało się bazą dla partyzantów Armii Krajowej. Pomimo niemieckich działań zmierzających do zniszczenia takich miejsc, schronisko szczęśliwie przetrwało, co można przypisać odwadze i determinacji Karoliny Kaleciak.
Rozwój schroniska kontynuowano po wojnie. W 1953 roku uruchomiono stację meteorologiczną, wykopano studnię i doprowadzono linię telefoniczną. W 1961 roku w pobliżu schroniska powstał Radiowo-Telewizyjny Ośrodek Nadawczy Luboń Wielki, a w 1962 roku do schroniska doprowadzono linię elektryczną.
26 września 1971 roku, w związku z 40-leciem schroniska, obiekt otrzymał imię Stanisława Dunin-Borkowskiego.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS