Strażakiem zostaje się sercem i z serca. Rozmowa ze starszym brygadierem Daniel Dryniakiem

Rozmowa ze starszym brygadierem Daniel Dryniakiem.

Czy czytałeś za młodu książkę Wojciecha Janczarskiego „Jak Wojtek został strażakiem?”

– Tak, jako dzieciak czytałem książkę „Jak Wojtek został strażakiem” i jak większość młodych chłopaków chciałem zostać strażakiem. Fascynowały mnie czerwone samochody i wyjące syreny. Codziennie, idąc do Szkoły Podstawowej w Zarzeczu w powiecie przeworskim, przechodziłem obok remizy strażackiej i za każdym razem na jej widok moja wyobraźnia rozgrzewała się do czerwoności.

Jak Ty zostałeś strażakiem? Dlaczego akuratnie ten zawód?

– W ostatniej klasie szkoły średniej, w Technikum Elektrycznym w Przeworsku byłem pewien, że chcę w najbliższej przyszłości założyć mundur. Myślałem o różnych służbach, o wojsku, policji i straży pożarnej. W tamtych czasach do każdej z tych szkół oficerskich startowało średnio 10 osób na jedno miejsce. Ostatecznie zdecydował sentyment z dzieciństwa i złożyłem dokumenty do Szkoły Głównej Służby Pożarniczej w Warszawie. Wcześniej zdałem egzaminy i przeszedłem pozytywnie proces rekrutacyjny na dwóch uczelniach cywilnych, na kierunki wychowanie fizyczne oraz marketing i zarządzanie. Mając wiedzę o tym, że zostałem już przyjęty w poczet studentów na innych uczelniach, do egzaminów w SGSP podchodziłem ze spokojem…