To jak to było z tym sercem?
Pomysł wpadł mi do głowy podczas pracy nad innym zleceniem dla Comme des Garçons. Narysowałem serce z oczami, odbiłem je na kserokopiarce i wysłałem Fedexem do Tokio. To był 2002 r., maile nie były jeszcze tak popularne, a ja nawet nie miałem komputera. Początkowo do niczego go nie użyli. Trochę było mi szkoda. Ale trzy miesiące później odebrałem telefon od Adriana Joffe’a – prezesa Comme des Garçons, a przy tym męża twórczyni marki, Rei Kawakubo: „Słuchaj – usłyszałem – ruszamy z nową linią Play i chcemy zrobić logo z tego twojego serca, zgadzasz się?”.
Czyli to nie miało być logo?
Nie byłem pewien, ale myślałem, że może im się do czegoś przyda.
Jak pan w ogóle znalazł się w orbicie zainteresowania Japończyków?
Odezwała się do mnie była dyrektorka artystyczna z domu towarowego Barneys New York, dla którego lata wcześniej robiłem reklamy. Przyjaźniła się z ekipą Comme des Garçons, powiedziała, że Rei Kawakubo chciałaby, żebym dla nich coś zrobił. A ja tę markę nieźle znałem. Byłem też jej fanem. W latach 80. jako modelka pracowała dla niej moja ówczesna żona. Raz nawet, zanim zacząłem dla nich projektować, zatrudnili mnie jako modela do pokazu, bo pomysł był taki, żeby wszyscy byli amatorami (śmiech). Było nas kilkunastu kreatywnych, ale bardzo różnych zawodowo i wiekowo typów, w tym m.in. projektant Tom Dixon i aktor John Hurt. Przez trzy dni lekko onieśmieleni żyliśmy światem Rei Kawakubo. Ale to było OK, bo ja od małego interesowałem się modą.
W środku szarego PRL-u?
To zasługa moich rodziców, artystów. Moja mama, Teresa Pągowska, zawsze ubierała się elegancko i w tej komunistycznej Polsce wyglądała światowo. Ojciec, Henryk Tomaszewski, miał z kolei w swojej bibliotece … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS