Pachnąca i o unikalnym smaku. Bez niej trudno było wyobrazić sobie prawdziwą Wielkanoc. Mowa o podsuszanej szynce z wieprzowego udźca z kością. Dawniej królowała na świątecznych stołach, dziś odeszła w zapomnienie.
Jadwiga Irla podkreśla, że był to jeden ze specjałów, który przed laty wyrabiano w Bogucicach w gminie Pińczów. Szynka pochodziła z górnej tylnej nogi świńskiej, a jej produkcja zaczynała się zaraz po świętach Bożego Narodzenia.
– Szynka marynowana była od 2 do 3 miesięcy w wodzie w beczce z różnymi przyprawami, takimi jak sól, ziele angielskie, liście bobkowe. Bywa tak, że raz święta wypadają w marcu, a raz w kwietniu. Przez ten czas woda była kilka razy zmieniana. Po tym czasie obsypywano ją solą, owijano słomą i wieszano. Do świąt wielkanocnych tak właśnie dojrzewała.
Suszenie wędliny to jeden ze sposobów domowego przetwórstwa mięsa, oprócz wędzenia czy też parzenia w szynkowarze. Produkcja wędlin dojrzewających rozwijała się na długo przed wynalezieniem lodówek. Była to zdrowa wędlina bez chemii, bez sztucznych konserwantów, ulepszaczy. Ponadto zawierała mało tłuszczu i dużo białka. W Polsce nie ochroniono jednak tej tradycji.
– Każdy chciał mieć tę wielką szynkę, która królowała na stole w niedzielę wielkanocną. Do tej pory pamiętam smak tej wspaniałej szynki. Takiego smaku na próżno szukać w obecnych wędlinach.
Receptura tej szynki ma około 100 lat.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS