Jednak nie doceniliśmy „obywatelskiego” sondażu „Gazety Wyborczej”. Nie tylko dobił ideę wspólnej listy całej opozycji, nakręcając wzajemne animozje, pretensje i podejrzenia o nieczystą grę, ale także mocno podbił Konfederację. Według tego badania, może ona liczyć na ponad 13 proc. Był to zapalnik, który nakręcił falę nadziei sympatyków tego ugrupowania, i wywołał efekt kuli śnieżnej. Trzeba jednak zaznaczyć, że skokowy wzrost poparcia dla Konfederacji wciąż nie znalazł potwierdzenia w innych badaniach.
CZYTAJ: Tusk wzywa partie opozycyjne do konkurowania z Konfederacją. I uderza: Jest skrajnie antyeuropejska i antysemicka
Intencje tej operacji są dość jasne: wizja wspólnych rządów PiS-u i Konfederacji, usnuta w głowach polityków i redaktorów opozycji, ma przerazić wyborców opozycji i zwiększyć presję w kierunku jednej listy. Być może w ten sposób zbijano także wynik PiS-u, co przy metodzie d’Hondta ma kluczowe znaczenie. Jeśli bowiem wspólna lista ma zdobyć większość, musi wywalczyć wyraźną przewagę nad drugim ugrupowaniem. Ale mleko się wylało, a wypuszczony z butelki dżin wymknął się spod kontroli.
W istocie w obozie opozycji mamy do czynienia z paniką. Stało się jasne, że Konfederacja – jeśli rzeczywiście zyskuje – to już nie kosztem PiS-u, ale kosztem opozycji. Zbiera różny elektorat, ale przede wszystkim ten bardziej wolnorynkowy, nawet libertariański, zmęczony debatą socjalną. Debatą narzuconą przez PiS, ale podjęto ostatnio przez Platformę. Wystarczy przypomnieć obietnice złożone w ciągu paru ostatnich dni przez Tuska: najpierw „darmowe” kredyty na mieszkania, a później „babciowe” (już funkcjonujące w ramach kapitału rodzinnego, wprowadzonego przez PiS). Paradoksalnie, wyborcy PiS są bardziej odporni na konfederacją propozycję; przede wszystkim są bardziej solidarystycznie nastawieni, ale także mniej skłonni do popierania partii tak mocno różniącej się od PiS w sferze polityki zagranicznej. Dla „luźnych” wyborców opozycji, wychowanych nie na programie, ale na emocjonalnych i wizerunkowych impulsach, są to sprawy drugorzędne. Oni pójdą tam, gdzie zechcą. Podobnie jak duża część młodzieży, która z racji nagonki na PiS nie chce brać na siebie ciężaru identyfikacji z partią tak silnie atakowaną, ale która nie chce też popierać lewicy.
Przeceniono także znaczenie emocji antypisowskiej; Tusk sądził, że z racji „świętej wojny” ma większe pole manewru, niż ma w rzeczywistości.
A więc rozpędzona przez mainstream Konfederacja zaczyna mainstreamowi zagrażać. Co gorsza, pohukiwania i pokrzykiwania niewiele tu pomogą, przynajmniej nie w krótkim okresie. Partia Bosaka i Winnickiego, która schowała swoje najbardziej radykalne twarze (Braun i Korwin-Mikke), podjada Tuska i Hołownię. I może podjeść całkiem spory kawałek.
Ta kampania może być zupełnie inna niż dotąd sądziliśmy.
CZYTAJ: Taki z niego demokrata?! Trzaskowski uderza jednocześnie w PiS i Konfederację. „Skrajne poglądy, na które nie ma miejsca w Polsce”
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS