Niy ino u “pamponiow” (gospodarzy), ale tyż w miastach abo na “zidlongach” (osiedlach) fajruje sie dożynki.
Downi cołko wieś szła w korowodzie do dworu, a bogatsi gospodorze jechali drabiniokami. Wszyscy byli „wysztiglowani” (wystrojeni) i niyśli dziedzicowi żniwne „krance” (wieńce) i korony z „obilow” (zboża), kwiotkow, „ponkow” (jabłek) umojone „szlajfkami” (wstążkami). Przistrojali je tyż „kolidupom” (inacy „diosiymi gruszkami” – głogym) abo „skoruszynom” (tyż „skorusym”, „chapsym” abo judaszowom gałynziom, bo na ni mioł sie Judasz łobwiesić – jarzymbinom). Ze skoruszyny dziołszki robiyły se korole i „armbandy” (bransoletki). Surowe kulki były gorzke, bo miały trocha „giftu” (trucizny), ale stykło je wciepnońć do gorki wody i szło robić ś nich marmulada abo gorzołka, kero sie mianowała jarzymbiak.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS