Yuri Romano: Reprezentacja to nie jest ciężar

Chciał zostać piłkarzem. Jego sportowe marzenia zrodziły się na boisku, gdzie przez osiem lat się sprawdzał. Potem los (i sugestie matki Moreny, byłej siatkarki) sprawiły, że zwrócił się w stronę siatkówki. I na szczęście, biorąc pod uwagę wyniki. Yuri Romanò, mieszanka talentu i pokory, w wieku 26 lat wszedł już do historii siatkówki, wygrywając zarówno mistrzostwa Europy, jak i mistrzostwa świata.

Cierpliwość i wytrwałość to elementy, które go charakteryzują. Po sezonach spędzonych w Serie A2 i jednym jako rezerwowy w Mediolanie w SuperLedze, swoją szansę dostał, gdy Ferdinando De Giorgi, trener reprezentacji, powołał go na przegląd kontynentalny. Potem pojechał na mundial, aby udowodnić całą swoją wartość.- Czekałem na odpowiedni moment, aby zastosować w praktyce wszystko, czego się nauczyłem- powiedział Romano.

Ze świeżością i spontanicznością opowiada o swoim życiu osobistym, które jak zwykle przeplata się z życiem zawodowym. – Moi rodzice zawsze mnie wspierali, nawet gdy byłem poza domem. Jesteśmy razem z Martą od dwóch lat, jest w bardzo szczególnym momencie mojej kariery i kiedy wracam do domu mając ją przy sobie, odcinam się od wszystkiego.

Student ekonomii, fan Interu i entuzjasta Formuły 1, Yuri Romanò ma jasne pomysły na swoją przyszłość. – W życiu prywatnym chcę stworzyć rodzinę o której już myślimy z Martą. W siatkówce igrzyska, zagranie w niej i życie w takim środowisku to marzenie. A kiedy jego kariera sportowa dobiegnie końca, nie ma ambicji pozostania w świecie siatkówki jako trener.

W jego karierze pojawiła się już ogromna satysfakcja, na przykład zdobycie mistrzostwa świata w wieku zaledwie 25 lat i świętowanie ze swoim idolem Simonem. To mistrzostwo wynagrodziło wszystkie jego poświęcenia. – Najtrudniejszy moment przychodzi chyba latem, to mnie bardziej obciąża niż innych, bo grając w reprezentacji nie mam wakacji, nie mogę mieszkać ani widywać się z Martą przez kilka miesięcy, jak to bywa w ciągu roku, ale reprezentacja to nie jest ciężar, a gdyby był, to cieszę się, że go mam.